Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Διαπόρι-Φακός.(Diapori - Fakos)


Το Διαπόρι φέρει μια ξεκάθαρα αρχαιοελληνική ονομασία: «δια + πόρος: πέρασμα δίοδος». Βρίσκεται σε ένα στενό, αμμώδη ισθμό, ο οποίος συνδέει την ορεινή χερσόνησο του Φακού με την υπόλοιπη Λήμνο. Βρίσκεται νότια της Λήμνου μετά τον Κοντιά και μετά τα Τσιμάνδρια.


Τα νερά του βαθαίνουν μόλις στα 2-3 μ. από την παραλία. Στο Διαπόρι έχει δημιουργηθεί ένα έλος γλυκού νερού, το οποίο ξεραίνεται κατά την περίοδο του καλοκαιριού. Το έλος αυτό αποτελεί έναν σημαντικό υδροβιότοπο για τη μετανάστευση και την αναπαραγωγή διαφόρων σπάνιων πουλιών, όπως είναι τα φλαμίνγκο, οι καστανόπαπιες, οι χαλκόκοτες κ.α.



Το Διαπόρι σήμερα αποτελεί το επίνειο των Τσιμανδρίων και εξελίσσεται σε θερινό τουριστικό προορισμό με τα ψαροκάικα, τα μικρά καρνάγια όπου υπάρχει ένα ήσυχο και σκιερό ουζερί που μπορείς να απολαύσεις το καφέ και το ουζάκι κάτω απ την σκιά αγναντεύοντας την θάλασσα.

Μετά το Διαπόρι ο δρόμος οδηγεί στην χερσόνησο του Φακού . Λέγεται ότι ο Φακός κάποτε ήταν νησί με κάστρο και ότι το πλάτος του δεν ήταν πάντα τόσο μεγάλο και αυτό γιατί το έδαφος είναι χαμηλό και κατά ένα ποσοστό έχει δημιουργηθεί από τις προσχώσεις χειμάρρων.

Η χερσόνησος του Φακού έχει τριγωνικό σχήμα και είναι σχετικά ορεινή. Έχει τρεις κορυφές: το Σκοπό που είναι η δεύτερη σε ύψος κορυφή της Λήμνου (344 μ.), τη Βίγλα (240 μ.) και το Σταυρό (200 μ.). Οι ακτές είναι γενικά απότομες εκτός από την παραλία Κόκκινα. Το έδαφος αποτελείται από ηφαιστειακά πετρώματα, στα οποία έχουν εντοπιστεί απολιθωμένα δέντρα ηλικίας 17-20 εκατομμυρίων ετών. Το έντονο ανάγλυφο δεν επέτρεψε τη δημιουργία κάποιου αξιόλογου οικισμού στο παρελθόν, με αποτέλεσμα ο Φακός να αποτελεί καταφύγιο της άγριας ζωής. Όμως, υπήρχαν μάντρες, υποστατικά και αγροκτήματα, τα οποία ανήκαν είτε σε γαιοκτήμονες είτε σε μετόχια μοναστηριών.

Εκεί στο νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου στέκει το εκκλησάκι της Αγιά-Θυμιάς.
Κατά την περίοδο της Εικονομαχίας στα 770-775 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε’, ο επονομαζόμενος Εικονομάχος, διέταξε να πετάξουν στην θάλασσα το λείψανο της Αγίας Ευφημίας. Η λάρνακα μέσα στην οποία φυλασσόταν το λείψανο της Αγίας, αφού διέσχισε τον Εύξεινο Πόντο «προσώκειλε» στην Λήμνο.
Οι κάτοικοι του νησιού το βρήκαν στην παραλία, του απέδωσαν τις τιμές που του άρμοζαν και το φύλαξαν στο νησί όπου έκτισαν και το εκκλήσακι προς μνήμη της. To 790 η αυτοκράτειρα Ειρήνη έκανε την ανακομιδή του σκηνώματος της Αγίας Ευφημίας από την Λήμνο στην Κωνσταντινούπολη.



DIAPORI- FAKOS
Diapori brings a distinctly ancient name: “dia+ poros= passage”. It is located on a narrow, sandy isthmus, which connects the mountainous peninsula of Fakos with the rest of Limnos. Located south of Limnos after Kontia and Tsimandria.

Its water deepens just 2-3m from the beach. A freshwater marsh (swamp) has been created in Diapori, which dries up during summer. This marsh is an important wetland habitant for migration and reproduction of various rare birds such as flamingos, wild ducks (tadorna ferruginea), glossy ibis etc.
Diapori today is the seaport of Tsimandria and evolves into a summer tourist destination with fishing boats, small shipyards and a quiet, shady tavern where you can enjoy your coffee and ouzo beneath the shade overlooking the sea.

After Diapori the road leads to the peninsula of Fakos. It is said that Fakos was once an island with a castle and that its width was not always so wide and it is so because the ground is low and part of it was created from the silting of streams.
The peninsula of Fakos has a triangular shape and is mountainous. It has three peaks: Skopos, which is the second highest peak of Limnos (344m), Vigla (240m) and Stavro (200m). The shores are generally steep except the beach of Kokkina. The soil consists of volcanic rocks, in which fossilized trees aged 17-20 million years old, has been found. The rugged terrain prevented the creation of a worthwhile settlement in the past, causing Fakos to become a shelter for wildlife. However, there were stockyards, homesteads and farms, which belonged to landowners and to the monasteries.

At the southwest tip of the peninsula stands the church of St. Thimias.
During the iconoclasm period, in 770-775 the emperor Constantine V, the so-called icoclast, ordered the relics of St. Euphemia to be thrown into the sea. The reliquary, in which the Saints’ relics were kept, after crossing the Black Sea, ended up in Limnos. The islanders found it at the beach, gave the appropriate honors and kept the relics and a chapel that was built in her memory. In 790 the empress Irene had the relics, of St. Euphemia, moved from Limnos to Istanbul.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΡΑΤΗΣ ΛΙΑΔΕΛΛΗΣ, ΚΙΚΗ ΔΗΜΑΡΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΒΙΚΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου